Guilin – Guangzhou
Hi speed
Om 6.00 uur op en met de taxi naar het treinstation Noord, de taxi wordt door het hotel geregeld anders nemen ze ons niet mee.
Het gaat voorspoedig met de Hi speed, wat dit vervoer betreft heeft China het hier in Guilin station Noord in ieder geval goed geregeld, we spraken een paar dagen geleden toeristen uit Australië, zij hadden ook treinkaarten en de trein ging gewoon die dag niet. Maar dat was geen Hi speed, en wij mogen niet klagen, in korte tijd zitten we in de Hi speed naar Guangzhou op de juiste plek. Ruim drie uur later rollen we in Guangzhou weer uit de trein, en samen met duizenden Chinezen lopen we op en rond het treinstation, wat een enorm groot station en wat een chaos en al die hekken waar je maar niet doorheen komt. Na lang zoeken vinden we de Cargo afdeling van de treinen van en naar Guangzhou. Maar onze fietsen zijn opnieuw op reis gegaan en wel zo’n 30 km verderop. Met een taxi vinden we na lang zoeken onze stalen vrienden en de grote bagage weer terug. Het is ondertussen bloedheet en we kijken op de GPS waar ons hotel ligt en dat is nog erg ver weg. Na wat overleg en een bereidwillige Chinees die wat gaat rondbellen, komt er een man met een oud busje die wel wat wil bijverdienen. Voor een schappelijk prijsje brengt hij ons met onze verzameling spullen naar het hotel, er gaat nog een Chinees mee ter opluistering, de chauffeur vindt het ook wel een beetje spannend dat merken we wel. Het zijn bijzonder aardige mannen en we sluiten meteen maar een deal in het half Chinees, half vertaal app en wat tekenwerk, voor ons vervoer eind van de week naar het vliegveld. De mannen krijgen een goede deal en wij hebben een prettige afspraak en het is een zorg minder, want hotel Litko kan echt niets voor ons regelen hebben wij de vorige keer gemerkt. Bij het vertrek duidt de chauffeur nog een keer uit, 26-08 om 12.00 uur, dus we hebben er vertrouwen in.
Druipend van het zweet check ik in, in hotel Litko dus, hier waren we op de heenweg ook. Het kost opnieuw enorm veel moeite, weer dezelfde stronteigenwijze niet Engels sprekende Barbies in een hotel met veel internationale gasten. Vorige keer mochten de fietsen niet in de parkeergarage maar moesten ze op de kamer, nu mogen ze niet op de kamer maar moeten ze in de parkeergarage, de dames halen hun neuzen op voor onze fietsen. Ik zeg snoeihard: call the manager!!!, verstaan ze ook niet, maar mijn harde toon doet ze schrikken en dan komt uit het niets een kruier tevoorschijn, zo werkt dat ook met Chinezen, zo zie je niemand en zo komen ze als uit de lucht gevallen, het is dezelfde kruier als de vorige keer, hij heeft een stralende lach en herkent ons nog van de vorige keer. Hij babbelt met de Barbie dames en de fietsen mogen op de kamer, de kruier pakt een kar voor onze tassen en wij lopen er met de fietsen achteraan. Pffft, wat een gedoe toch altijd maar weer met die Chinezen.
Op de kamer hebben we zojuist onze Indiase vrienden op de app,
zij vragen: hoe gaat het in China, wij zeggen: we missen de Indiase hospitality, we missen die grenzeloze Indiase gastvrijheid.
En meteen daarna komt het volgende bericht: come to India soon!
Als je hier zo in China aan het reizen bent krijg je meteen heimwee naar een land als India.
En dan daarna het volgende bericht: next time India!
Next time: fietsen en kamperen in Frankrijk denken we.
We sturen onze Indiase vrienden een smiley terug en zeggen dat het niet uitgesloten is dat we weer eens terug komen.
Nu eerst maar even een lekker Belgisch biertje scoren, maar onze Koreaanse kroeg van 5 weken geleden bestaat niet meer, ai, dat is nou jammer. Na wat zoekwerk vinden we een nieuwe kroeg met goed bier en die kroeg heet “Happy Monk” en hier zitten de nieuwe rijke Chinezen en westerse toeristen. Wij dus ook als westerse toeristen.
Hier zitten piepjonge jongens met grote idioot dure auto’s, oudere Arabieren met jonge Chinese girls. Opgedroogde opgespoten Chinese oude wijven met dikke lippen, opgeblazen gezichten en verdorde vellen in veel te blote jurken en met geföhnde witte poedels op schoot. Het ziet er allemaal bijzonder uit. Vooral die dames met die opgespoten lippen, die zien er altijd al wat merkwaardig uit, maar bij Chinese vrouwen is het zeker wennen met hun smalle ogen.
Van de provinciestad Guilin zijn we na 700 km weer terecht gekomen in de grote stad, in het andere leven, het grote stads leven, wat een contrast opeens. Hier geen parken met muziek en dansende en mediterende mensen.
We gaan niet eten bij Happy Monk, ze hebben alleen heel duur westers voedsel. We gaan naar de Chinees om de hoek en eten Morning glory (water spinazie) biefreepjes, mie, tofu en sweet en sour cucumber, zoals zo vaak.
Tot onze grote verrassing staan onze fietsdozen nog in de garage van het hotel en daar zijn we enorm blij mee, we willen de garageman bedanken dat hij de dozen bewaard heeft, maar hij wil liever zijn film afkijken en heeft geen zin in ons, ook goed.
Guangzhou
Pearl River new town het FC Financial Centre van Guangzhou
Het leven in de stad went snel, we gaan met de metro naar Pearl River new town, het financiële centrum van Guangzhou. Daar rijzen de enorme gebouwen tot in de hemel, het is een bijzonder gezicht en wij vinden het prachtig. De nieuwe Chinese wereld. Hier staat ook het Guangdong Museum van de Rocco Design Architecten, een Chinese architecten groep uit Hong Kong, ze zijn verantwoordelijke voor veel iconische gebouwen in China. Deze club architecten heeft regelmatig exposities gehad op de biënnale in Venetië.
In deze buurt staat ook het bijzondere Opera House van de vorig jaar overleden architect Zaha Hadid. Zij heeft ook de opdracht gehad voor het ontwerpen van het Olympisch stadion in Tokyo voor de spelen van 2020, maar ze heeft de kritiek van een tweejarig gevecht met Japanse architecten verloren en ze hebben haar gebouw opnieuw ontworpen, erg jammer. Het wordt nu een saai rond gebouw. De kritiek van de Japanners op het gebouw was: Like a turtle waiting for Japan to sink so that it can swim away, het lijkt op een schildpad die wacht tot Japan gezonken is zodat het weer kan zwemmen.
Uren dwalen we hier rond. We gaan nog een keer terug op een avond, dit hele FC is dan verlicht. Hier staat ook de Canton Tower. De metro werkt hier perfect en is heel overzichtelijk, zelfs het kopen van de coins, de plastic munten, om mee te reizen is een fluitje van een cent. De metro zit wel bomvol, maar dat zitten de meeste metro’s in de hele wereld en de Chinezen zorgen er wel voor dat ze jou niet aanraken, want daar houden ze niet van. Chinezen zijn heel steriel op dat gebied, net als met het eten, ze zullen nooit eten aanraken, alles gaat met stokjes, ook het kluiven van de botjes en taartjes eten ze met plastic handschoenen, die krijg je er altijd bijgeleverd. Dit alles heeft dus niets met dat smakken, spugen en gorgelen te maken, dat staat daar dan vreemd genoeg weer los van. Ook op dit gebied wordt een poging ondernomen om de Chinezen op te voeden, veel Chinezen spugen nu in de bosjes of in de prullenbakken, ik blijf het wel vies vinden dat gespuug.
Guangzhou
Orchid garden en mausoleum of the Nanyue King
De orchidee tuin is bijzonder mooi, de meeste orchideeën zijn al uitgebloeid maar de tuin is de alsnog moeite waard, door de regen is alles diep groen. Het is er wel spekglad. Je kunt ook thee drinken in de tuin, maar de man die de thee moet serveren heeft geen zin, hij is te druk met de smartphone. Geen thee vandaag.
Het mausoleum van Nanyue King is een soort tombe als van Toetanchamon, dit graf is nog niet zo lang geleden ontdekt, in 1983 waren de eerste opgravingen. Nanyue King regeerde zo rond Christus, zo’n 2000 jaar geleden.
De Zenhai tower stamt uit 1380, er kwamen 5 sprookjes figuren uit de hemel op geiten met graan in hun handen. Nadat ze het graan hadden uitgedeeld verdwenen de sprookjesfiguren weer naar de hemel en veranderden de 5 geiten in steen. Daarom heet Guangzhou ook wel de geitenstad.
Het Sun Yatsen memorial, Sun Yatsen was de revolutieleider van de Kwo Min Tang.
Het is alweer een zeer warme dag, gisteren was het een beetje afgekoeld door de regen en de wind die hier de over de stad kwam, de tyfoon Hato raasde hier net onderlangs, iets verderop heeft deze tyfoon veel schade aangericht. We hebben geluk gehad dat Guangzhou niet is getroffen.
De monumentale as in het centrum van Guangzhou ligt dwars op de Parelrivier en loopt van de noordoever door tot op de zuidoever. De gebouwen rond het “praalplein” zijn ontworpen door een internationaal gezelschap van architecten. De Kanton tower, ontworpen door het Nederlandse architectenbureau IBA is in de avond het middelpunt van glamour. Het is zo prachtig verlicht en het verschiet regelmatig van kleur en de ligging aan de Parelrivier maakt het extra mooi. Het is zwoel warm aan de Parelrivier en we kunnen bijna niet wegkomen van al die glitter van deze omgeving in de avond.
Guangzhou
Afscheid van China
Met een geweldig goed gevoel nemen we vandaag afscheid van China. Al drie dagen eten we om de hoek van ons hotel bij een goed restaurant en dit is onze laatste dag en het restaurant legt ons enorm in de watten met drankjes en lekkere hapjes. We zijn hier 3 keer gaan eten omdat het eten zo lekker is, maar een nog grotere rol speelt het zeer vriendelijke personeel. Dat laatste hebben we zes weken zo enorm gemist, gewoon vriendelijke mensen en dat heeft het reizen hier dit keer zo zwaar gemaakt. Ondanks dit alles hebben we een prachtige reis gemaakt en veel van het Chinese leven van alledag gezien in Zuid-Oost China.